Kvifor stilla seg ved sidan av den dødsdømde i morgontimen?
Fordi vinden sneiar ei blodåre bakpå handa mor di heldt.
Kvifor la kirsebærtreet bløma midt i krigen?
Fordi hundre sjeler er gjenfødde i oss, og ramnar flyg gjennom dei.
Kvifor nøler ikkje inuitten framfor kvalens nakne beingrind?
Fordi rettferd - stundom - er å finna det rette sviket.
Kvifor er den blå steinen i kroppen din så lysande vakker?
Fordi han vart lauga i den lange natta, og overlevde.
*******************************************************
(Diktkammeret 03.04.23)
